ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

  ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Το χειρουργείο  αποτελεί σήμερα μια περιοχή με υψηλή τεχνολογία και εντατική δραστηριότητα. Ανάμεσα στα άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα αυτού του χώρου, όπως ο τεχνητός φωτισμός, τα αναισθητικά αέρια, ο κίνδυνος μόλυνσης, η ηλεκτροπληξία κ.α. ο θόρυβος πιστεύεται ότι είναι λιγότερο σημαντικός γι’ αυτό και ερευνήθηκε λιγότερο από τα υπόλοιπα προβλήματα.

    Το κτίριο, τα μηχανήματα, τα εργαλεία και οι ανθρώπινες φωνές και συμπεριφορές είναι οι συνηθισμένες αιτίες που προκαλούν θόρυβο στο χειρουργείο. Η υψηλή στάθμη του θορύβου μέσα στις χειρουργικές αίθουσες αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τους εργαζομένους και  τους ασθενείς. Αποτελεί σημαντικό παράγοντα ενόχλησης (Hilton Ba, 1985, Mc Daid,1990), ένα στρεσογόνο παράγοντα, γι' αυτό και πρέπει να αποφεύγεται στο περιβάλλον της χειρουργική αίθουσας, αφού σύμφωνα με τον ΠΟΥ οι νοσοκομειακοί ασθενείς και εργαζόμενοι επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα τις επιπτώσεις στο τρόπο διαχείρισης  του άγχους τους.

ΘΟΡΥΒΟΣ ΚΑΙ ΗΧΟΣ

    Ο θόρυβος ορίζεται ως κάθε ήχος τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δυσάρεστο ή ανεπιθύμητο(Hodge&Thompson,1990). Αποτελεί δυσάρεστο ή ενοχλητικό ακουστικό αίσθημα που επιδρά δυσμενώς στην υγεία και την ποιότητα ζωής του ατόμου.

  Ηχορύπανση σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη (1998) είναι η μορφή υποβαθμίσεως του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής που οφείλεται σε υπερβολικούς σε αριθμό και ένταση θορύβους.

    Ο ήχος από άποψη φυσικής είναι ένα κυματικό φαινόμενο που έχει την ικανότητα να διεγείρει το αισθητήριο της ακοής, το αυτί. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η συχνότητα και η ένταση. Το ους διεγείρεται από ηχητικά κύματα με συχνότητα περίπου 16Hz μέχρι 2000Hz και ένταση 0 εως 120 dB και είναι μετρήσιμο μέγεθος με ειδικό όργανο, το ηχόμετρο.

    Παρά τη μεγάλη ανάγκη για παρατήρηση των αρνητικών επιπτώσεων του θορύβου στον άνθρωπο, οι πρώτες προσπάθειες για ρύθμιση του θορύβου και καταγραφή των επιπτώσεων του στη χειρουργική αίθουσα καταγράφηκαν για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970. Το 1972 οι Shapiro και Baland ήταν οι πρώτοι που κατέγραψαν την ένταση του θορύβου και κατέταξαν την ηχορύπανση τρίτη στη σειρά μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση και τη ρύπανση των υδάτων.

    Την ίδια χρονιά το National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) των ΗΠΑ δημοσίευσε το Criteria for a recommended Standard: Occupational exposure to Noise όπου περιγράφονται πρότυπα για τον έλεγχο του θορύβου στο χώρο εργασίας. Επισημαίνει ότι  τα επιτρεπόμενα όρια για την ένταση του θορύβου είναι 35dB κατά τη διάρκεια της νύκτας και 40dB την ημέρα. Η υπέρβαση των ορίων αυτών μπορεί να επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχολογική κατάσταση των εργαζομένων, όσο και στην ασφάλεια των ασθενών, λόγω λαθών που μπορεί να συμβούν από μέρους των επαγγελματιών υγείας.

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΟΡΥΒΟΥ

  Το νοσηλευτικό επάγγελμα δεν ήταν ποτέ απαλλαγμένο από τις επιπτώσεις του θορύβου. Η Florence Nightingale παρατήρησε ότι υπάρχει σχέση μεταξύ του θορύβου και της δυσφορίας των ασθενών(Nightingale, 1969). Εξάλλου η δημιουργία  περιβάλλοντος απαλλαγμένο από θορύβους ενισχύει τις  θεραπευτικές δυνατότητες των νοσηλευτών (Pope, 1995). Σήμερα, οι νοσηλευτές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του περιβάλλοντος στα χειρουργεία. Ελέγχοντας τον υπερβολικό θόρυβο ενισχύουν το περιβάλλον όχι μόνο για το χειρουργικό ασθενή, αλλά επίσης και για το προσωπικό του χειρουργείου.

   Απότομη αύξηση του θορύβου προκαλεί αιφνιδιασμό και παροδικές αντανακλαστικές επιδράσεις στο αυτόνομο νευρικό σύστημα. Η παρατεταμένη έκθεση στα ηχητικά ερεθίσματα επιδρά επίσης στο νευροφυτικό σύστημα ενώ η μακροχρόνια έκθεση θεωρείται νοσογόνος και ενοχοποιείται για ελάττωση ακοής και ψυχολογικές διαταραχές όπως εκνευρισμός, ελάττωση απόδοσης στην εργασία, αδυναμία συγκέντρωσης, κόπωση, γρήγορη έλευση επαγγελματικής εξουθένωσης κλπ. Η χρόνια έκθεση σε υψηλής έντασης θόρυβο αυξάνει τη συχνότητα των ατυχημάτων, ενώ προκαλεί παθολογικές βλάβες στο καρδιαγγειακό, γαστρεντερολογικό και νευροδιεγερτικό  σύστημα.

    Σύμφωνα με την ξένη βιβλιογραφία οι άνδρες όταν εκτίθενται σε ψηλή στάθμη θορύβου νιώθουν δυσαρέσκεια για την εργασία και οξυθυμία, ενώ οι γυναίκες υποφέρουν από ψυχοσωματικές διαταραχές, άγχος και κατάθλιψη.

   Ο οργανισμός σαν απάντηση στο στρες του θορύβου αυξάνει την έκκριση αδρεναλίνης και Νορ-αδρεναλίνης, την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό.

   Η πιο σοβαρή όμως επίδραση του θορύβου είναι η μείωση της επικοινωνίας (Hodge&Thompson, 1990). Η εξασθενημένη επικοινωνία λόγω του εκτεταμένου υποβάθρου του θορύβου μπορεί να οδηγήσει στο φαινόμενο Lombard όπου η  ομιλία ανυψώνεται για την εξουδετέρωση του θορύβου. Η κλιμακωτή ανύψωση των φωνών και ήχων, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί βελτίωση στην επικοινωνία μπορεί να προσθέσει ψυχολογικό στρες πάνω στο φυσιολογικό στρες της εργασίας. Σύμφωνα με τους Kam και συν., η ψυχολογική αντίδραση της ενόχλησης μπορεί να εμφανιστεί τόσο από το θόρυβο όσο και την εξασθένιση της επικοινωνίας. Αυτή η αντίδραση ενόχλησης μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της  ικανότητας για εκτέλεση πολλαπλών καθηκόντων.

   

Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

    Παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα θορύβου που έχει αναγνωριστεί ως επιβλαβής για τον άνθρωπο, για τουλάχιστον 2.500 χρόνια, και παρά την τεχνολογική πρόοδο, τα επίπεδα θορύβου στα νοσοκομεία και στα χειρουργεία έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι δυνητικά επιβλαβείς για τους ασθενείς και το προσωπικό(Kam et al., 1994).Τα χειρουργεία  παραμένουν εκτεθειμένα  στην ηχορύπανση. Τόσο το προσωπικό όσο και οι ασθενείς εκτίθενται σε διάφορους ήχους. (Hodge&Thompson, 1990).

    Στα χειρουργεία ο θόρυβος δεν πρέπει να ξεπερνά τα 45-50dB. Ο ελαφρύς ψίθυρος έχει μετρηθεί στα 20dB, η χαμηλόφωνη συζήτηση στα 30dB, συνηθισμένη συζήτηση στα 40dB, τηλέφωνο 70dB, τα alarm των μηχανημάτων και η συσκευή αναρρόφησης στα 75-80dB κλπ. Κατά τη διάρκεια της μελέτης των Hodge και Thompson η υψηλότερη μέτρηση έντασης ήχου που καταγράφηκε για ένα συγκεκριμένο συμβάν κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης ήταν στα 108dB (A), όταν ένα μεταλλικό μπολ έπεσε στο πάτωμα.

   

ΠΗΓΕΣ ΘΟΡΥΒΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

   Η έλλειψη ησυχίας στα νοσοκομεία αλλά και τα χειρουργεία είναι γεγονός. Η εποχή που τα νοσοκομεία χτίζονταν έξω από τις πόλεις για να υπάρχει γαλήνη και περιβάλλον ανάρρωσης είναι παρελθόν. Οι πινακίδες με την ένδειξη Ησυχία περνούν απαρατήρητες. Ο λειτουργικός εσωτερικός θόρυβος στα νοσοκομεία προέρχεται από το νοσοκομειακό εξοπλισμό, τις κινήσεις των ασθενών, επισκεπτών και εργαζομένων, τις απαραίτητες ή μη ιατρονοσηλευτικές δραστηριότητες , ομιλίες, πόρτες, ασανσέρ κλπ.

    Έτσι και στο περιβάλλον του δύσκολου και απαιτητικού εργασιακού χώρου του χειρουργείου με τους υφιστάμενους επαγγελματικούς κινδύνους έρχεται να προστεθεί ακόμη ένας, ο θόρυβος.

  Στις πηγές θορύβου στο χειρουργείο περιλαμβάνονται: η περίοδος προετοιμασίας της επέμβασης, η μετακίνηση τροχήλατων και μηχανημάτων, το άνοιγμα και κλείσιμο των εισόδων στην αίθουσα του χειρουργείου, η μετακίνηση μεταλλικών εργαλείων και η πτώση αυτών, η λειτουργία αναρρόφησης και διαθερμίας, οι αναπνευστήρες, τα monitor παρακολούθησης των ασθενών, τα διάφορα alarm των μηχανημάτων, ορθοπεδικά τρυπάνια, οι συνομιλίες του προσωπικού, οι κλίβανοι, τα τηλέφωνα κλπ.

    Οι πηγές θορύβου μπορούν να διαιρεθούν σε 2 κατηγορίες α) αυτές που σχετίζονται με τη χρήση εξοπλισμού και β) αυτές που σχετίζονται με τη συμπεριφορά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

   Λίγοι ερευνητές έχουν καταγράψει τα επίπεδα θορύβου στα χειρουργεία κατά την τελευταία δεκαετία, Σε αντίθεση με άλλα εργασιακά και μη περιβάλλοντα, όπου οι επιδράσεις του θορύβου που συνδέονται με το ανθρώπινο σώμα, την απόδοση εργασίας, και απώλεια ακοής έχουν μελετηθεί σε μεγάλο βαθμό.

  Στη μελέτη του Christensen M. το 2004 η συμπεριφορά του προσωπικού στο χώρο του χειρουργείου ενοχοποιείται ως η κύρια πηγή θορύβου στην χειρουργική αίθουσα, ενώ ο αριθμός των εργαζομένων και ο αριθμός των μελών που είναι παρόντες κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης έχουν συσχετιστεί με το θόρυβο, επισημαίνοντας ότι το 95% του θορύβου στο χειρουργείο αφορά τις δραστηριότητες του προσωπικού.

   Ο Hodge (1990) μέτρησε στα χειρουργεία πολύ ψηλή στάθμη θορύβου (108dB) και βρήκε ότι η προετοιμασία της εγχείρησης είναι ο πιο θορυβώδης χρόνος.

   Ο  Mirbod (1988) μελέτησε τις επιδράσεις από τα ορθοπεδικά εργαλεία, πριόνια και τρυπάνια υψηλών ταχυτήτων, καθώς τα εργαλεία αυτά προκαλούν θόρυβο ταυτόχρονα με δόνηση, εκφράζοντας φόβους για τραυματική βλάβη στους εργαζομένους και πρότεινε να κάνουν συχνή ακουομέτρηση. Η Τσίου (1999) αναφέρει ότι τα ορθοπεδικά εργαλεία ηλεκτρονικού τύπου, τρυπάνι και κόπτης, που έχουν μετασχηματιστή, δεν ξεπερνούν σε θόρυβο τα 88db, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα μηχανήματα που λειτουργούν με αέρα και εκλύουν θόρυβο πάνω από 97 db.

 Το ορθοπεδικό χειρουργείο θεωρείται περισσότερο επικίνδυνο για το ακουστικό νεύρο των εργαζομένων, αφού διαπιστώνεται ότι είναι το πλέον θορυβώδες, εξαιτίας των χειρουργικών εργαλείων που χρησιμοποιεί. (Efthimiatos και συν.2008) Αντίθετα το οφθαλμολογικό χειρουργείο είναι το πιο ήσυχο, αφού απασχολεί τα πιο λίγα άτομα, αλλά και αθόρυβα, μικρά εργαλεία εμπλέκονται κατά τη διάρκεια των οφθαλμολογικών επεμβάσεων. (Lewis 1995)

    Η μελέτη του Willet (1991) επιβεβαιώνει τον κίνδυνο θορυβοπροκαλούμενη απώλεια ακοής στο προσωπικό του ορθοπεδικού χειρουργείου αφού ο αέρας υπό πίεση και τα ηλεκτρικά εργαλεία αυξάνουν κατά πολύ τα επίπεδα θορύβου.   

   Ο Kamal (1990) ερευνώντας τα ορθοπεδικά χειρουργεία ισχυρίζεται ότι το 50% των νοσηλευτών με προϋπηρεσία 2 έως 15 χρόνια στα ορθοπεδικά χειρουργεία πάσχουν από θορυβοπροκαλούμενη απώλεια ακοής γι’ αυτό και οι νοσηλευτές πρέπει να εναλλάσσονται στα χειρουργεία των διαφόρων ειδικοτήτων.

    Οι επιπτώσεις του θορύβου στους επαγγελματίες υγείας και στην ασφάλεια των ασθενών, σύμφωνα με τους Primus και συν. 2007 και Τσιου και συν. 2008, είναι πολλές.

   Η παρεμπόδιση της ομαλής επικοινωνίας των μελών της αναισθησιολογικής και χειρουργικής ομάδας είναι το κυριότερο εύρημα των μελετών αυτών. Ο θόρυβος μπορεί να προκαλέσει αποδιοργάνωση και ταραχή, παρεμποδίζοντας την ευκρίνεια της ομιλίας και την πλήρη κατανόηση των λεκτικών μηνυμάτων και οδηγιών, με αποτέλεσμα την εμφάνιση του φαινόμενου Lompard.

    Ως πηγή άγχους για το προσωπικό, ο θόρυβος επηρεάζει τη συγκέντρωση και την πνευματική κατάσταση των εργαζομένων, ενώ επιδρά αρνητικά στην απόδοση στην εργασία τους. Ο Park και συν. 1994 επισημαίνουν ότι η λεκτική επικοινωνία μπορεί να παρεμποδιστεί δυσχεραίνοντας έτσι τη συνεργασία και συνεννόηση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Ακόμη τα ψηλά επίπεδα θορύβου μπορεί να καλύψουν ηχητικά σήματα και συναγερμούς ιδιαίτερης σημασίας με κίνδυνο στην ασφάλεια των ασθενών.  

  Οι Weinger και Englund (1990) διαπίστωσαν ότι οι επιπτώσεις του θορύβου στην απόδοση της εργασίας εξαρτάται από τον τύπο του θορύβου και την εργασία που εκτελείται, ενώ ο Murthy και συν. 1995 βρήκαν ότι η εκτέλεση δύσκολων  εργασιών- καθηκόντων  που απαιτούν υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης επηρεάζονται αρνητικά από τα αυξημένα επίπεδα θορύβου.

   Είναι γνωστό ότι η δουλειά των νοσηλευτών χειρουργείου απαιτεί μεγάλη προσοχή, αφού συνδέεται με την εκτέλεση  δύσκολων καθηκόντων. Έτσι τα επίπεδα του θορύβου στο χειρουργείο επισημαίνουν θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που δρα αρνητικά στην αποτελεσματική εκτέλεση αυτών  των καθηκόντων.

   Τα πιο πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα των Kurmann και συν. 2011 και Beldi και συν. 2009 ενοχοποιούν το θόρυβο στη χειρουργική αίθουσα για την εμφάνιση χειρουργικών λοιμώξεων. Το εύρημα αυτό έχει συσχετιστεί με τη γενικότερη συμπεριφορά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού στο χώρο του χειρουργείου. Ο θόρυβος εντείνει τα επίπεδα άγχους των εργαζομένων και επηρεάζει αρνητικά τη συμπεριφορά και τη συγκέντρωση τους, με αποτέλεσμα τα συχνά και ακούσια λάθη που σχετίζονται με την έκθεση των ασθενών σε λοιμοξιογόνους παράγοντες.

   Στους περιεγχειρητικούς ασθενείς η ηχορύπανση μπορεί να αυξήσει το άγχος πριν από την αναισθησία αλλά και κατά τη διάρκεια του χειρουργείου σε περιπτώσεις που δεν είναι απαραίτητη η βαθιά νάρκωση. Ο προεγχειρητικός ασθενής εκτίθεται στο θόρυβο του διαδρόμου, λόγω έλλειψης προθαλάμου στις χειρουργικές αίθουσες. Έτσι ο θόρυβος του διαδρόμου στα χειρουργεία σε συνδυασμό με τις έντονες συνομιλίες του προσωπικού προκαλεί εκνευρισμό στον αναμένοντα ασθενή προ της εισαγωγής του στη νάρκωση. Στον βαθιά αναισθητοποιημένο ασθενή, δεν είναι γνωστό κατά πόσο επιδρά πάνω του ο θόρυβος  στο χειρουργείο.

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

   Κατά τα τελευταία 30 χρόνια η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν προσφέρει στη νοσηλευτική και ιατρική αμέτρητα νέα εργαλεία και μηχανήματα, τα οποία έχουν διευκολύνει τις χειρουργικές επεμβάσεις, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της παρεχόμενης θεραπείας και φροντίδας των ασθενών. Δυστυχώς όμως αυτή η πρόοδος συνδέεται και με αντίστοιχους θορύβους οι οποίοι προκύπτουν από τη χρήση αυτών των εργαλείων και μηχανημάτων.

   Η αφθονία δραστηριοτήτων στο χειρουργείο έχει σαν αποτέλεσμα η στάθμη του θορύβου που εκπέμπεται από αυτές τις δραστηριότητες να δημιουργεί μια απόσπαση της προσοχής των εργαζομένων στο χειρουργείο, η οποία με τη σειρά της συμβάλλει σε μικρότερο βαθμό επαγρύπνησης και στη δημιουργία λαθών. Επίσης η αυξημένη στάθμη θορύβου μπορεί να επηρεάσει τους εργαζόμενους λόγω των πολλών φυσιολογικών και ψυχολογικών επιπτώσεων στο ανθρώπινο σώμα. Η εργασία στο χειρουργείο είναι δύσκολο έργο όμως όπου ακόμα και η στιγμιαία απώλεια συγκέντρωσης και εγρήγορσης μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες για τον ασθενή.

  Η μείωση του επιπέδου του θορύβου στο χειρουργείο είναι ζωτικής σημασίας, για αύξηση της ικανότητας των εργαζομένων στο χώρο αυτό ώστε να παραμένουν επικεντρωμένοι στην αποτελεσματική φροντίδα του ασθενή και γενικά αύξηση της ικανότητας τους για αποτελεσματική διαχείριση της εργασίας τους.  

    Υπογραμμίζεται η ανάγκη εφαρμογής προγραμμάτων εκπαίδευσης με στόχο την τροποποίηση της συμπεριφοράς του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, που έχουν ως επακόλουθο τη μείωση του επιπέδου θορύβου στο χειρουργείο. Τα προγράμματα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν διαλέξεις και συζητήσεις για την ηχορύπανση και τις επιπτώσεις της τόσο στους ασθενείς όσο και στους ίδιους τους εργαζόμενους, ώστε να περιοριστούν οι συμπεριφορές που μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα θορύβου στο χειρουργείο.

    Όλο το προσωπικό στο χώρο του χειρουργείου πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για τις αρνητικές επιπτώσεις του θορύβου με στόχο την εφαρμογή μέτρων περιορισμού του προβλήματος για ένα περισσότερο ασφαλές περιβάλλον εργασίας και Περιεγχειρητική φροντίδας.

    Ο θόρυβος πρέπει να μειωθεί. Σε πρόσφατες μελέτες αναφέρεται ότι τα παλιά κτίρια είναι πιο θορυβώδη από ότι τα καινούρια. Συνεπώς η συντήρηση των παλαιών κτιρίων και η ηχοακουστική μελέτη στα υπό κατασκευή χειρουργεία είναι απαραίτητα μέτρα για την αποτελεσματική καταπολέμηση του θορύβου στο περιβάλλον του χειρουργείου. Οπόταν μια πιο σύγχρονη προσέγγιση του προβλήματος μπορεί να δώσει λύσεις. Ακόμα και κατά τον σχεδιασμό των χειρουργείων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο θόρυβος. Μέσα από τον εργονομικό σχεδιασμό και από μια σειρά παρεμβάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του χώρου, του εξοπλισμού αλλά και τη συμπεριφορά των εργαζομένων στο χώρο, η λύση για μείωση της έντασης του θορύβου είναι εφικτή.

    Η μείωση των άσκοπων συνομιλιών, έντονων συζητήσεων και η σωστή επιλογή και διαχείριση των εργαλείων και μηχανημάτων, αλλά και η σωστή και έγκαιρη συντήρηση τους μπορούν να συμβάλουν στη σωστή διαμόρφωση του ακουστικού περιβάλλοντος στο χειρουργείο και να περιορίσουν σε ένα βαθμό το θόρυβο. Για παράδειγμα ο εξοπλισμός είναι πιο αθόρυβος όταν κυλά με καλά συντηρημένους και λαδωμένους τροχούς παρά όταν σύρεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη μικρή κοινωνία του χειρουργείου όπου όλες οι δραστηριότητες και τα συναισθήματα φαίνεται να έχουν ένταση, σημαντική πτυχή είναι και η οργάνωση σεμιναρίων διαχείρισης θυμού, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει ηχορύπανση και εμπόδια στη αποτελεσματική λειτουργικότητα των εργαζομένων στο χειρουργείο.

    Η τροποποίηση και υιοθέτηση μιας νέας συμπεριφοράς είναι απλά μέτρα πρόληψης και δεν χρειάζονται ούτε οικονομικές δαπάνες ούτε ειδικό εξοπλισμό.

     Η εγκατάσταση συστημάτων ενδοεπικοινωνίας συμβάλλει σημαντικά στη μείωση του θορύβου λόγων των περιττών κινήσεων του προσωπικού στο χώρο.

    Το προσωπικό του χειρουργείου πρέπει να εκπαιδευτεί στην καταπολέμηση του θορύβου και σε σχέση με τους συναγερμούς των μηχανημάτων να προβαίνει στη σωστή ρύθμιση του ήχου τους. Τα μηχανήματα πρέπει να κλείνουν μετά τη χρήση τους αφού η άσκοπη λειτουργία τους συμβάλλει στο περιττό θόρυβο.

    Οι ασθενείς όταν πρέπει να υποβληθούν σε περιοχική αναισθησία θα πρέπει να ενημερώνονται προεγχειρητικά για το θόρυβο που προέρχεται από τη χρήση των εργαλείων στη χειρουργική αίθουσα ώστε να αποφεύγεται ο αιφνιδιασμός. Η δυνατότητα χρήσης ωτοασπίδων ή να ακούνε χαμηλή και ήρεμη μουσική πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

   Τέλος η διάθεση για προστασία της υγείας των νοσηλευτών και η ανάγκη για προαγωγή του νοσηλευτικού επαγγέλματος αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την ασφαλέστερη εκτέλεση του έργου των νοσηλευτών.

     Τελειώνοντας αξίζει η αναφορά στο άρθρο του JAMES GEARY στο περιοδικό ΤΙΜΕ με τίτλο MAD ABOUT NOISE όπου γράφει το εξής

NOISE POLLUTION

CAN

DAMAGE YOUR HEALTH

AND

SHATTER YOUR PEACE OF MIND.

BUT THERE WAYS TO

TURN IT DOWN AND TUNE IT OUT.