10 απίστευτα Ιατρικά λάθη
http://www.dinfo.gr

   Οι γιατροί όπως και όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθος στην δουλειά τους. Με μια πολύ σημαντική διαφορά. Το λάθος ενός γιατρού μπορεί να στοιχίσει την ζωή ενός ανθρώπου. Δείτε στην συνέχεια 10 απίστευτα ιατρικά λάθη που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη..

 1. Όταν η Nancy Andrews από το Commack της Νέας Υόρκης, έμεινε έγκυος με χρήση εξωσωματικής γονιμοποίησης σε κλινική της Νέας Υόρκης η ίδια και ο σύζυγός της ανέμεναν με αγωνία τον ερχομό του νέου μέλους της οικογένειας. Όταν η Andrews όμως γέννησε με έκπληξη ανακάλυψαν ότι το παιδί ήταν αρκετά πιο σκούρο από ότι περίμεναν.



   Οι εξετάσεις DNA που έγιναν αποκάλυψαν ότι οι γιατροί χρησιμοποίησαν κατά λάθος το σπέρμα άλλου άνδρα για να γονιμοποιήσουν τα ωάρια της Nancy Andrews.

   Το ζευγάρι πήγε στην δικαιοσύνη και τον ιδιοκτήτη της κλινικής αλλά και την εμβρυολόγο που φέρεται ότι μπέρδεψε τα δείγματα.



2. Η 17χρονη Jesica Santillan, μετανάστευσε από το Μεξικό στις ΗΠΑ για να αναζητήσει θεραπεία για ένα πρόβλημα που είχε στην καρδιά της. Οι γιατροί του νοσοκομείου Duke University Medical Center αφού την εξέτασαν αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση καρδιάς.



   Η καρδιά βρέθηκε, η μεταμόσχευση έγινε αλλά η μικρή Jesica πέθανε 2 εβδομάδες μετά. Οι γιατροί ξέχασαν να ελέγξουν αν η καρδιά του δότη ήταν συμβατή με την Jesica.

3. Ο 47χρονος βετεράνος πιλότος της πολεμικής αεροπορίας Benjamin Houghton ένιωθε πόνους στον αριστερό του όρχι. Οι γιατροί του νοσοκομείου West Los Angeles VA Medical Center αφού τον εξέτασαν αποφάσισαν να του τον αφαιρέσουν υπό τον φόβο καρκινώματος.



   Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είχε καρκίνωμα, αλλά το λάθος είχε ήδη γίνει.. Ένα λάθος που προκάλεσε την μήνυση του Benjamin Houghton και της γυναίκας του προς το νοσοκομείο διεκδικώντας αποζημίωση 200000 δολαρίων.

 4. Ο Donald Church, 49 ετών, είχε όγκο στην κοιλιά του όταν έφθασε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Washington Medical Center στο Σιάτλ, τον Ιούνιο του 2000. Όταν έφυγε, ο όγκος είχε φύγει – αλλά ένας μεταλλικός συσπειρωτήρας(ιατρικό εργαλείο) είχε πάρει τη θέση του.


   Οι γιατροί τον ξέχασαν κατά λάθος στην κοιλιά του. Ευτυχώς, οι χειρούργοι πρόλαβαν να αφαιρέσουν τον συσπειρωτήρα λίγο μετά την ανακάλυψή του, και έτσι ο Church δεν παρουσίασε προβλήματα στην υγεία του εξαιτίας αυτού του λάθους. Το νοσοκομείο συμφώνησε να καταβάλει ως αποζημίωση στον Church 97.000 δολάρια.

5. Η 67χρονη Joan Morris (ψευδώνυμο) επισκέφτηκε το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο για μια εγκεφαλική αγγειογραφία.  Μετά την αγγειογραφία όμως από λάθος μεταφέρθηκε σε άλλο όροφο, αντί να επιστρέψει στο αρχικό της κρεβάτι. Το εξιτήριο της από το νοσοκομείο είχε προγραμματιστεί για την επόμενη ημέρα. Αντί για εξιτήριο όμως η άτυχη ασθενής βρέθηκε ξαφνικά στο χειρουργείο για επέμβαση ανοικτής καρδιάς!



   Ήταν στο χειρουργικό τραπέζι για μια ώρα όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ένας γιατρός από άλλο Τμήμα ρώτησε «τι κάνετε με τον ασθενή μου;» Τελικά η εγχείρηση ματαιώθηκε και η Joan Morris επέστρεψε στο δωμάτιό της σε σταθερή κατάσταση.

 6. Στις 23 Νοεμβρίου του 2007 μια 82χρονη γυναίκα έπρεπε να  εγχειριστεί στο κεφάλι για να σταματήσει η αιμορραγία μεταξύ του εγκεφάλου της και του κρανίου της. Ένας νευροχειρουργός στο νοσοκομείο Rhode Island Hospital ξεκίνησε την χειρουργική επέμβαση τρυπώντας την δεξιά πλευρά του κεφαλιού της ασθενούς, αν και η αξονική τομογραφία έδειξε ότι η αιμορραγία ήταν στην αριστερή πλευρά.



   Κάποια στιγμή κατάλαβε το λάθος του, έκλεισε την λάθος τρύπα και ξεκίνησε να τρυπάει την αριστερή πλευρά της ασθενούς. Η ταλαιπωρημένη γυναίκα  τελικά επέζησε.

7. Το Φεβρουάριο του 1995 στο University Community Hospital στην Tampa ο 52χρονος Willie King μπήκε στο χειρουργείο για ακρωτηριασμό του ενός ποδιού του. Όλα πήγαιναν καλά για την χειρουργική ομάδα έως την στιγμή που ανακάλυψαν ότι αφαιρούσαν το λάθος πόδι.



   Ήταν όμως πολύ έργα. Ο άτυχος Willie King έχασε και τα δυο του πόδια σε εκείνο το χειρουργείο. Ως αποζημίωση το νοσοκομείο του κατέβαλε 900.000 δολάρια ενώ 250.000 πήρε και από τον υπεύθυνο χειρούργο.

 8. Στο St Louis Park της Μινεσότα, ένας ασθενής νοσηλεύτηκε στο Park Nicollet Methodist Hospital με καρκινικό όγκο στο ένα του νεφρό.



   Οι γιατροί αποφάσισαν να του το αφαιρέσουν. Την επόμενη μέρα της εγχείρησης όμως ο παθολογοανατόμος εξέτασε το αφαιρεμένο νεφρό  και δεν βρήκε κανένα καρκινικό στοιχείο. Στο χειρουργείο του είχαν αφαιρέσει το υγιές νεφρό.

9. Ο Sherman Sizemore εισήχθη στο Raleigh General Hospital του Beckley στις 19 Ιανουαρίου του 2006. Ένιωθε έναν συνεχή πόνο στην κοιλιά και οι γιατροί αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν μια διερευνητική χειρουργική επέμβαση για να προσδιορίσουν την αιτία.

   Οι αναισθησιολόγοι του χορήγησαν πριν την εγχείρηση τα φάρμακα που απαιτούνταν για να μουδιάσει, αλλά για κακή του τύχη απέτυχαν στη γενική αναισθησία. Έτσι ο Sizemore ένιωθε τα πάντα κατά την εγχείρηση, πόνο, πίεση, δυσφορία αλλά δεν μπορούσε να μετακινηθεί ή να επικοινωνήσει με τους γιατρούς. Δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση αυτοκτόνησε.

 10. Δύο μήνες μετά από μια διπλή εγχείρηση bypass  στην καρδιά του  ο  κωμικός και πρώην μέλος της εκπομπής Saturday Night Live Dana Carvey, έμαθε την δυσάρεστη είδηση: ο καρδιοχειρουργός είχε παρακάμψει την λάθος αρτηρία.



   Χρειάστηκε μια νέα επείγουσα  επέμβαση για να ανοιχτεί η μπλοκαρισμένη αρτηρία που απειλούσε να σκοτώσει τον 45χρονο κωμικό και πατέρα δυο παιδιών.Ανταποκρινόμενος στην αποζημίωση των 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων που του ζήτησε ο Carvey, ο χειρούργος ισχυρίσθηκε ότι ήταν απλά ένα ανθρώπινο λάθος.

http://alttherapy.blogspot.com 

"Αν τα ιατρικά λάθη ήταν ασθένεια, θα ήταν η 6η αιτία θανάτου!" Συγκλονιστική Αποκάλυψη της Wall Street Journal

   Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μπορεί να είναι και η πρώτη αιτία ... Αυτά τα σφάλματα σκοτώνουν το ισοδύναμο τεσσάρων επιβατικών αεροπλάνων τζάμπο τζετ ... κάθε εβδομάδα. Ο Δρ Makary λέει ότι και αυτό είναι πιθανώς μια συντηρητική εκτίμηση.
   Σύμφωνα με τo Health Grades Hospital Quality in America Study 2011, η συχνότητα εμφάνισης επιβλαβών και /ή θανατηφόρων ιατρικών λαθών που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέρχονται σε πάνω από 40.000 την ημέρα!!!!!!!.
   Ο Δρ Andrew Saul, συν-συγγραφέας του Health and Hospitals: Ο Ορθομοριακός οδηγός σας για μια συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο (Your Orthomolecular Guide to a Shorter Hospital Stay το οποίο είναι διαθέσιμο στο Amazon), πρόσφατα εξήγησε ότι η χαμηλότερη αυτή εκτίμηση κάνει τα νοσοκομεία να βρισκονται μέσα στις 10 κορυφαίες αιτίες θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες. .. και η υψηλότερη εκτίμηση κάνει τα νοσοκομεία και τα φάρμακα νούμερο ένα αιτία θανάτου της χώρας. Μερικά από τα κορυφαία 10 και πιο θανατηφόρα, ιατρικά σφάλματα είναι τα λάθη που κανονικά θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά σπάνια, αλλά συμβαίνουν με συγκλονιστική συχνότητα:

1. Ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορούν να αποφευχθούν
Εκτιμάται ότι 450.000 ιατρικά περιστατικά από ανεπιθύμητες παρενέργειες φαρμάκων που σχετίζονται ως επί το πλείστον με σωστά συνταγογραφούμενα φάρμακα και συμβαίνουν στις ΗΠΑ κάθε χρόνο, θα μπορούσαν να προληφθούν. Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι απλά και μόνο η πληθώρα των φαρμάκων που συνταγογραφούνται και χρησιμοποιούνται- και πολλοί ασθενείς λαμβάνουν πολλαπλές ιατρικές αγωγές σε διαφορετικές δοσολογίες, μερικές από τις οποίες μπορεί να εξουδετερώσουν η μία την άλλη ή να προκαλέσουν σοβαρές αντιδράσεις όταν συνδυάζονται μεταξύ τους. Τα λάθη στη δοσολογία, στη φαρμακευτική αγωγή, στο συνδυασμό ή ακόμα και η λάθος συνταγογράφηση σε λάθος πρόσωπο είναι πάρα πολύ κοινά.
  
 2.Μολύνσεις που μπορούν να αποφευχθούν

   Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ανησυχητικά κοινές, και, δυστυχώς, αποβαίνουν συχνά θανατηφόρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις κάθε χρόνο, και 100.000 άνθρωποι πεθαίνουν ως αποτέλεσμα αυτού. Σύμφωνα με την αναφορά του Health Grades Hospital Quality in America, η ανάλυση των αρχείων περίπου 40 εκατομμυρίων ασθενών του Medicare από το 2007 μέχρι το 2009 έδειξε ότι 1 στους 9 ασθενείς ανέπτυξε τέτοιες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις!
   Το πιο θλιβερό μέρος της ιστορίας είναι ότι οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις θα μπορούσαν πιθανότατα να έχουν προληφθεί εύκολα με καλύτερο έλεγχο των λοιμώξεων στα νοσοκομεία - με απλές ρουτίνες, όπως οι γιατροί και οι νοσοκόμες να πλένουν τα χέρια τους κάθε φορά όταν πγαίνουν από τον έναν ασθενή στον άλλον.
 

3. Χειρουργικά Αναμνηστικά

   Χειρουργικά εργαλεία ή άλλα αντικείμενα που αφήνονται μέσα σε ανθρώπους μετά από επέμβαση είναι ένα πολύ πιο συχνό φαινόμενο από ό, τι θα θέλατε να σκεφτείτε. Αυτό είναι συχνά το αποτέλεσμα της παράλειψης του χειρουργικού προσωπικού να μετρήσει ή να κάνει λάθος στη μέτρηση του εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Απροσδόκητοι πόνοι, πυρετός και πρήξιμο μετά την επέμβαση είναι όλες ενδείξεις ότι θα μπορούσατε να έχετε ένα χειρουργικό εργαλείο ή ένα κομμάτι από ένα εργαλείο ακόμα μέσα σας.
   Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό; Μια μελέτη στο New England Journal of Medicine βρήκε ότι περίπου 1.500 Αμερικανοί έχουν αντικείμενα μέσα τους μετά από χειρουργική επέμβαση κάθε χρόνο.

    Η υπερθεραπεία έχει το δικό της ρόλο…
Πάρα πολλά φάρμακα, περιττές χειρουργικές επεμβάσεις, ακατάλληλες ιατρικές εξετάσεις ... δεν υπάρχει ίσως καμία άλλη κοινωνία που έχει υποβληθεί σε τόσο υπερβολική ιατρική περίθαλψη, και συχνά η «θεραπεία» καταλήγει να είναι χειρότερη από την ασθένεια.
   Υπολογίζεται ότι μέχρι και 30% του συνόλου των ιατρικών διαδικασιών, τεστ και φαρμάκων μπορεί να είναι περιττά - με κόστος τουλάχιστον $ 210,000,000,000 το χρόνο (συν το κόστος του συναισθηματικού πόνου και των σχετιζόμενων επιπλοκών, ακόμα και το θάνατο – πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να μετρηθούν με αριθμούς ). Η New York Times, υπογράμμισε πρόσφατα επίσης αρκετά παραδείγματα αυτής της επιδημίας της υπερβολικής θεραπείας.
   Στο βιβλίο της, Υπερθεραπεία: Γιατί η υπερβολική ιατρική μας κάνει πιο άρρωστους και φτωχούς (Overtreated: Why Too Much Medicine Is Making Us Sicker and Poorer), η Shannon Brownlee εξήγησε επίσης ότι το ένα τρίτο της ιατρικής περίθαλψης που λαμβάνεται στα νοσοκομεία δεν κάνει τίποτα για να βελτιώσει την υγεία σας! Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μπορεί να κάνετε συχνά ορισμένες ιατρικές εξετάσεις, λόγω του ότι απλά αυτή είναι η ειδικότητα του γιατρού σας, και όχι επειδή τις χρειάζεστε. Για παράδειγμα, αν έχετε έναν πόνο χαμηλά στην πλάτη και  συμβουλευτείτε διαφορετικές ειδικότητες θα πάρετε διαφορετικές εξετάσεις: ο ρευματολόγος θα ζητήσει εξετάσεις αίματος, ο νευρολόγος θα ζητήσει νευρολογικές εξετάσεις και ο χειρούργος θα ζητήσει αξονική και μαγνητική τομογραφία.
   Αλλά ανεξαρτήτως του τι εξετάσεις θα κάνετε, το πιο πιθανό είναι να καταλήξετε με μία σπονδυλοδεσία γιατί είναι ένα από τις "πιο προσοδοφόρες διαδικασίες στον τομέα της ιατρικής," λέει η Brownlee – παρόλο που το μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας στις σπονδυλοδεσίες είναι μόλις 25%!
   Αγγειοπλαστικές και ορισμένοι τύποι χημειοθεραπείας με παρόμοια χαμηλά ποσοστά επιτυχίας είναι εξίσου πιθανό να λάβουν χώρα, λέει η Brownlee, επειδή εκεί βασίζονται οι επενδύσεις των νοσοκομείων.

Απόσπασμα από Άρθρο του Δρ. Μέρκολα

Εάν κάποιος από εσάς αναρωτιέται μήπως αυτά συμβαίνουν μόνο στην Αμερική διαβάστε μερικά από τα παρακάτω άρθρα που βρήκαμε για σας:

ΤΑ ΝΕΑ: 320.ΟΟΟ πεθαίνουν κάθε χρόνο από Ιατρικά λάθη (Μόνο στην Ιταλία)

Χιλιάδες θάνατοι από Ιατρικές παραλείψεις στην Αυστραλία

Έρευνα για το άγχος των ιατρών και τα ιατρικά λάθη (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) Ένας στους 4 ιατρούς και ένας στους 3 ειδικευόμενους υποφέρει από επαγγελματική εξουθένωση (burnout) σύμφωνα με έρευνα διάρκειας 5 ετών που πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. και ολοκληρώθηκε το 2010. … Ειδικά, το 35% των ειδικευομένων και το 25% των νοσηλευτών εμφανίζουν αποπροσωποποίηση και κυνισμό που, συχνά, αγγίζει τα όρια της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς.
Το burnout προκαλεί χρήση αλκοόλ και ηρεμιστικών από ιατρούς, χρήση βίας στα νοσοκομεία, ιατρικά λάθη, παχυσαρκία, κατάθλιψη, ψυχοσωματικές παθήσεις καθώς και καρδιαγγειακές παθήσεις στους ιατρούς.

    Σε άλλα άρθρα θα διαβάσετε οτι 1 στους 16 ιατρούς στην Αμερική σκεφτεται την αυτοκτονία (!!!) και πολλά πολλά άλλα!

 Τι κάνουμε;

   Επειδή είναι μάλλον αδύνατον να προβλέψουμε αυτά τα ιατρικά λάθη και ακόμα πιο δύσκολο να αλλάξουμε τις γνώμες των φαρμακοβιομηχανιών, εκτός κι αν τους προσφέρουμε κάποια τρισεκατομμύρια το χρόνο απλά για να μην μας σκοτώνουν, όπως πάντα η καλύτερη θεραπεία, είναι η προληπτική θεραπεία.

    Το ζητούμενο δεν είναι να υποφέρετε και απλά να αποφεύγετε την επίσκεψη στο νοσοκομείο, ούτε και  το να μην κάνετε χρήση της ιατρικής φαρμακευτικής αγωγής. Όπως επίσης, ας μην ξεχνάμε οτι τα ιατρικά λάθη αποτελούν ποσοστό και όχι κανόνα. Η ελληνική κοινωνία υποφέρει από τις ακραίες τάσεις. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι με το παραμικρό σπεύδουν να πάρουν το μαγικό χάπι για τη λύση του προβλήματος και υπάρχουν εξίσου πολλοί που είναι της άποψης οτι στο νοσοκομείο μπαίνουμε μόνο για να αφήσουμε την τελευταία μας πνοή.

Ο σωστός δρόμος όμως, όπως πάντα άλλωστε, βρίσκεται στη μέση. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το έργο που έχει προσφέρει η ιατρική στην ανθρωπότητα, όπως δεν μπορούμε να παραλείψουμε όμως και τις εξισου καταστροφικές συνέπειές της.

    Σκοπός είναι να ζουμε με ισορροπία, τόσο σωματική όσο και νοητική. Είναι ισχυρή μας πεποίθηση. οτι ο πρωταρχικός λόγος που ασθενούν οι άνθρωποι είναι η νοητική ανισορροπία και αμέσως μετά καθοριστικό ρόλο παίζει ο τρόπος ζωής του συμπεριλαμβανομένου της διατροφής του. Είναι όμως στην πργματικότητα αυτά τα δύο ξεχωριστά; Μάλλον όχι. Βλέπουμε οτι μια συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση οδηγεί τον άνθρωπο στην κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών και από την άλλη έχουμε δει οτι οι τροφές επηρεάζουν καθοριστικά τη ψυχολογία μας.

    Είναι απαραίτητο λοιπόν, η προληπτική ιατρική να περιλαμβάνει μια καλή ψυχολογική κατάσταση, άσκηση και ισορροπημένη διατροφή.

Επίσης, η παρακολούθηση κάποιας εναλλακτκής, φυσικής θεραπείας, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην πρόληψη πολλών ασθενειών. Βρείτε τη μέθοδο που σας ταιριάζει και βάλτε τη στη ζωή σας.

   Αν και πιστεύουμε οτι ο καθένας έχει το δικό του μοναδικό δρόμο προς την ισορροπία, εντούτοις σας προτείνουμε να διαβάσετε τα παρακάτω άρθρα τα οποία μπορούν να γίνουν σημαντικά εργαλεία για να βρείτε τον δικό σας μοναδικό τέλειο δρόμο προς την ολοκληρωμένη αληθινή υγεία.

ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

  ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Το χειρουργείο  αποτελεί σήμερα μια περιοχή με υψηλή τεχνολογία και εντατική δραστηριότητα. Ανάμεσα στα άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα αυτού του χώρου, όπως ο τεχνητός φωτισμός, τα αναισθητικά αέρια, ο κίνδυνος μόλυνσης, η ηλεκτροπληξία κ.α. ο θόρυβος πιστεύεται ότι είναι λιγότερο σημαντικός γι’ αυτό και ερευνήθηκε λιγότερο από τα υπόλοιπα προβλήματα.

    Το κτίριο, τα μηχανήματα, τα εργαλεία και οι ανθρώπινες φωνές και συμπεριφορές είναι οι συνηθισμένες αιτίες που προκαλούν θόρυβο στο χειρουργείο. Η υψηλή στάθμη του θορύβου μέσα στις χειρουργικές αίθουσες αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τους εργαζομένους και  τους ασθενείς. Αποτελεί σημαντικό παράγοντα ενόχλησης (Hilton Ba, 1985, Mc Daid,1990), ένα στρεσογόνο παράγοντα, γι' αυτό και πρέπει να αποφεύγεται στο περιβάλλον της χειρουργική αίθουσας, αφού σύμφωνα με τον ΠΟΥ οι νοσοκομειακοί ασθενείς και εργαζόμενοι επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα τις επιπτώσεις στο τρόπο διαχείρισης  του άγχους τους.

ΘΟΡΥΒΟΣ ΚΑΙ ΗΧΟΣ

    Ο θόρυβος ορίζεται ως κάθε ήχος τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δυσάρεστο ή ανεπιθύμητο(Hodge&Thompson,1990). Αποτελεί δυσάρεστο ή ενοχλητικό ακουστικό αίσθημα που επιδρά δυσμενώς στην υγεία και την ποιότητα ζωής του ατόμου.

  Ηχορύπανση σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη (1998) είναι η μορφή υποβαθμίσεως του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής που οφείλεται σε υπερβολικούς σε αριθμό και ένταση θορύβους.

    Ο ήχος από άποψη φυσικής είναι ένα κυματικό φαινόμενο που έχει την ικανότητα να διεγείρει το αισθητήριο της ακοής, το αυτί. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η συχνότητα και η ένταση. Το ους διεγείρεται από ηχητικά κύματα με συχνότητα περίπου 16Hz μέχρι 2000Hz και ένταση 0 εως 120 dB και είναι μετρήσιμο μέγεθος με ειδικό όργανο, το ηχόμετρο.

    Παρά τη μεγάλη ανάγκη για παρατήρηση των αρνητικών επιπτώσεων του θορύβου στον άνθρωπο, οι πρώτες προσπάθειες για ρύθμιση του θορύβου και καταγραφή των επιπτώσεων του στη χειρουργική αίθουσα καταγράφηκαν για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970. Το 1972 οι Shapiro και Baland ήταν οι πρώτοι που κατέγραψαν την ένταση του θορύβου και κατέταξαν την ηχορύπανση τρίτη στη σειρά μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση και τη ρύπανση των υδάτων.

    Την ίδια χρονιά το National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) των ΗΠΑ δημοσίευσε το Criteria for a recommended Standard: Occupational exposure to Noise όπου περιγράφονται πρότυπα για τον έλεγχο του θορύβου στο χώρο εργασίας. Επισημαίνει ότι  τα επιτρεπόμενα όρια για την ένταση του θορύβου είναι 35dB κατά τη διάρκεια της νύκτας και 40dB την ημέρα. Η υπέρβαση των ορίων αυτών μπορεί να επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχολογική κατάσταση των εργαζομένων, όσο και στην ασφάλεια των ασθενών, λόγω λαθών που μπορεί να συμβούν από μέρους των επαγγελματιών υγείας.

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΟΡΥΒΟΥ

  Το νοσηλευτικό επάγγελμα δεν ήταν ποτέ απαλλαγμένο από τις επιπτώσεις του θορύβου. Η Florence Nightingale παρατήρησε ότι υπάρχει σχέση μεταξύ του θορύβου και της δυσφορίας των ασθενών(Nightingale, 1969). Εξάλλου η δημιουργία  περιβάλλοντος απαλλαγμένο από θορύβους ενισχύει τις  θεραπευτικές δυνατότητες των νοσηλευτών (Pope, 1995). Σήμερα, οι νοσηλευτές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του περιβάλλοντος στα χειρουργεία. Ελέγχοντας τον υπερβολικό θόρυβο ενισχύουν το περιβάλλον όχι μόνο για το χειρουργικό ασθενή, αλλά επίσης και για το προσωπικό του χειρουργείου.

   Απότομη αύξηση του θορύβου προκαλεί αιφνιδιασμό και παροδικές αντανακλαστικές επιδράσεις στο αυτόνομο νευρικό σύστημα. Η παρατεταμένη έκθεση στα ηχητικά ερεθίσματα επιδρά επίσης στο νευροφυτικό σύστημα ενώ η μακροχρόνια έκθεση θεωρείται νοσογόνος και ενοχοποιείται για ελάττωση ακοής και ψυχολογικές διαταραχές όπως εκνευρισμός, ελάττωση απόδοσης στην εργασία, αδυναμία συγκέντρωσης, κόπωση, γρήγορη έλευση επαγγελματικής εξουθένωσης κλπ. Η χρόνια έκθεση σε υψηλής έντασης θόρυβο αυξάνει τη συχνότητα των ατυχημάτων, ενώ προκαλεί παθολογικές βλάβες στο καρδιαγγειακό, γαστρεντερολογικό και νευροδιεγερτικό  σύστημα.

    Σύμφωνα με την ξένη βιβλιογραφία οι άνδρες όταν εκτίθενται σε ψηλή στάθμη θορύβου νιώθουν δυσαρέσκεια για την εργασία και οξυθυμία, ενώ οι γυναίκες υποφέρουν από ψυχοσωματικές διαταραχές, άγχος και κατάθλιψη.

   Ο οργανισμός σαν απάντηση στο στρες του θορύβου αυξάνει την έκκριση αδρεναλίνης και Νορ-αδρεναλίνης, την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό.

   Η πιο σοβαρή όμως επίδραση του θορύβου είναι η μείωση της επικοινωνίας (Hodge&Thompson, 1990). Η εξασθενημένη επικοινωνία λόγω του εκτεταμένου υποβάθρου του θορύβου μπορεί να οδηγήσει στο φαινόμενο Lombard όπου η  ομιλία ανυψώνεται για την εξουδετέρωση του θορύβου. Η κλιμακωτή ανύψωση των φωνών και ήχων, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί βελτίωση στην επικοινωνία μπορεί να προσθέσει ψυχολογικό στρες πάνω στο φυσιολογικό στρες της εργασίας. Σύμφωνα με τους Kam και συν., η ψυχολογική αντίδραση της ενόχλησης μπορεί να εμφανιστεί τόσο από το θόρυβο όσο και την εξασθένιση της επικοινωνίας. Αυτή η αντίδραση ενόχλησης μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της  ικανότητας για εκτέλεση πολλαπλών καθηκόντων.

   

Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

    Παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα θορύβου που έχει αναγνωριστεί ως επιβλαβής για τον άνθρωπο, για τουλάχιστον 2.500 χρόνια, και παρά την τεχνολογική πρόοδο, τα επίπεδα θορύβου στα νοσοκομεία και στα χειρουργεία έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι δυνητικά επιβλαβείς για τους ασθενείς και το προσωπικό(Kam et al., 1994).Τα χειρουργεία  παραμένουν εκτεθειμένα  στην ηχορύπανση. Τόσο το προσωπικό όσο και οι ασθενείς εκτίθενται σε διάφορους ήχους. (Hodge&Thompson, 1990).

    Στα χειρουργεία ο θόρυβος δεν πρέπει να ξεπερνά τα 45-50dB. Ο ελαφρύς ψίθυρος έχει μετρηθεί στα 20dB, η χαμηλόφωνη συζήτηση στα 30dB, συνηθισμένη συζήτηση στα 40dB, τηλέφωνο 70dB, τα alarm των μηχανημάτων και η συσκευή αναρρόφησης στα 75-80dB κλπ. Κατά τη διάρκεια της μελέτης των Hodge και Thompson η υψηλότερη μέτρηση έντασης ήχου που καταγράφηκε για ένα συγκεκριμένο συμβάν κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης ήταν στα 108dB (A), όταν ένα μεταλλικό μπολ έπεσε στο πάτωμα.

   

ΠΗΓΕΣ ΘΟΡΥΒΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

   Η έλλειψη ησυχίας στα νοσοκομεία αλλά και τα χειρουργεία είναι γεγονός. Η εποχή που τα νοσοκομεία χτίζονταν έξω από τις πόλεις για να υπάρχει γαλήνη και περιβάλλον ανάρρωσης είναι παρελθόν. Οι πινακίδες με την ένδειξη Ησυχία περνούν απαρατήρητες. Ο λειτουργικός εσωτερικός θόρυβος στα νοσοκομεία προέρχεται από το νοσοκομειακό εξοπλισμό, τις κινήσεις των ασθενών, επισκεπτών και εργαζομένων, τις απαραίτητες ή μη ιατρονοσηλευτικές δραστηριότητες , ομιλίες, πόρτες, ασανσέρ κλπ.

    Έτσι και στο περιβάλλον του δύσκολου και απαιτητικού εργασιακού χώρου του χειρουργείου με τους υφιστάμενους επαγγελματικούς κινδύνους έρχεται να προστεθεί ακόμη ένας, ο θόρυβος.

  Στις πηγές θορύβου στο χειρουργείο περιλαμβάνονται: η περίοδος προετοιμασίας της επέμβασης, η μετακίνηση τροχήλατων και μηχανημάτων, το άνοιγμα και κλείσιμο των εισόδων στην αίθουσα του χειρουργείου, η μετακίνηση μεταλλικών εργαλείων και η πτώση αυτών, η λειτουργία αναρρόφησης και διαθερμίας, οι αναπνευστήρες, τα monitor παρακολούθησης των ασθενών, τα διάφορα alarm των μηχανημάτων, ορθοπεδικά τρυπάνια, οι συνομιλίες του προσωπικού, οι κλίβανοι, τα τηλέφωνα κλπ.

    Οι πηγές θορύβου μπορούν να διαιρεθούν σε 2 κατηγορίες α) αυτές που σχετίζονται με τη χρήση εξοπλισμού και β) αυτές που σχετίζονται με τη συμπεριφορά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

   Λίγοι ερευνητές έχουν καταγράψει τα επίπεδα θορύβου στα χειρουργεία κατά την τελευταία δεκαετία, Σε αντίθεση με άλλα εργασιακά και μη περιβάλλοντα, όπου οι επιδράσεις του θορύβου που συνδέονται με το ανθρώπινο σώμα, την απόδοση εργασίας, και απώλεια ακοής έχουν μελετηθεί σε μεγάλο βαθμό.

  Στη μελέτη του Christensen M. το 2004 η συμπεριφορά του προσωπικού στο χώρο του χειρουργείου ενοχοποιείται ως η κύρια πηγή θορύβου στην χειρουργική αίθουσα, ενώ ο αριθμός των εργαζομένων και ο αριθμός των μελών που είναι παρόντες κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης έχουν συσχετιστεί με το θόρυβο, επισημαίνοντας ότι το 95% του θορύβου στο χειρουργείο αφορά τις δραστηριότητες του προσωπικού.

   Ο Hodge (1990) μέτρησε στα χειρουργεία πολύ ψηλή στάθμη θορύβου (108dB) και βρήκε ότι η προετοιμασία της εγχείρησης είναι ο πιο θορυβώδης χρόνος.

   Ο  Mirbod (1988) μελέτησε τις επιδράσεις από τα ορθοπεδικά εργαλεία, πριόνια και τρυπάνια υψηλών ταχυτήτων, καθώς τα εργαλεία αυτά προκαλούν θόρυβο ταυτόχρονα με δόνηση, εκφράζοντας φόβους για τραυματική βλάβη στους εργαζομένους και πρότεινε να κάνουν συχνή ακουομέτρηση. Η Τσίου (1999) αναφέρει ότι τα ορθοπεδικά εργαλεία ηλεκτρονικού τύπου, τρυπάνι και κόπτης, που έχουν μετασχηματιστή, δεν ξεπερνούν σε θόρυβο τα 88db, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα μηχανήματα που λειτουργούν με αέρα και εκλύουν θόρυβο πάνω από 97 db.

 Το ορθοπεδικό χειρουργείο θεωρείται περισσότερο επικίνδυνο για το ακουστικό νεύρο των εργαζομένων, αφού διαπιστώνεται ότι είναι το πλέον θορυβώδες, εξαιτίας των χειρουργικών εργαλείων που χρησιμοποιεί. (Efthimiatos και συν.2008) Αντίθετα το οφθαλμολογικό χειρουργείο είναι το πιο ήσυχο, αφού απασχολεί τα πιο λίγα άτομα, αλλά και αθόρυβα, μικρά εργαλεία εμπλέκονται κατά τη διάρκεια των οφθαλμολογικών επεμβάσεων. (Lewis 1995)

    Η μελέτη του Willet (1991) επιβεβαιώνει τον κίνδυνο θορυβοπροκαλούμενη απώλεια ακοής στο προσωπικό του ορθοπεδικού χειρουργείου αφού ο αέρας υπό πίεση και τα ηλεκτρικά εργαλεία αυξάνουν κατά πολύ τα επίπεδα θορύβου.   

   Ο Kamal (1990) ερευνώντας τα ορθοπεδικά χειρουργεία ισχυρίζεται ότι το 50% των νοσηλευτών με προϋπηρεσία 2 έως 15 χρόνια στα ορθοπεδικά χειρουργεία πάσχουν από θορυβοπροκαλούμενη απώλεια ακοής γι’ αυτό και οι νοσηλευτές πρέπει να εναλλάσσονται στα χειρουργεία των διαφόρων ειδικοτήτων.

    Οι επιπτώσεις του θορύβου στους επαγγελματίες υγείας και στην ασφάλεια των ασθενών, σύμφωνα με τους Primus και συν. 2007 και Τσιου και συν. 2008, είναι πολλές.

   Η παρεμπόδιση της ομαλής επικοινωνίας των μελών της αναισθησιολογικής και χειρουργικής ομάδας είναι το κυριότερο εύρημα των μελετών αυτών. Ο θόρυβος μπορεί να προκαλέσει αποδιοργάνωση και ταραχή, παρεμποδίζοντας την ευκρίνεια της ομιλίας και την πλήρη κατανόηση των λεκτικών μηνυμάτων και οδηγιών, με αποτέλεσμα την εμφάνιση του φαινόμενου Lompard.

    Ως πηγή άγχους για το προσωπικό, ο θόρυβος επηρεάζει τη συγκέντρωση και την πνευματική κατάσταση των εργαζομένων, ενώ επιδρά αρνητικά στην απόδοση στην εργασία τους. Ο Park και συν. 1994 επισημαίνουν ότι η λεκτική επικοινωνία μπορεί να παρεμποδιστεί δυσχεραίνοντας έτσι τη συνεργασία και συνεννόηση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Ακόμη τα ψηλά επίπεδα θορύβου μπορεί να καλύψουν ηχητικά σήματα και συναγερμούς ιδιαίτερης σημασίας με κίνδυνο στην ασφάλεια των ασθενών.  

  Οι Weinger και Englund (1990) διαπίστωσαν ότι οι επιπτώσεις του θορύβου στην απόδοση της εργασίας εξαρτάται από τον τύπο του θορύβου και την εργασία που εκτελείται, ενώ ο Murthy και συν. 1995 βρήκαν ότι η εκτέλεση δύσκολων  εργασιών- καθηκόντων  που απαιτούν υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης επηρεάζονται αρνητικά από τα αυξημένα επίπεδα θορύβου.

   Είναι γνωστό ότι η δουλειά των νοσηλευτών χειρουργείου απαιτεί μεγάλη προσοχή, αφού συνδέεται με την εκτέλεση  δύσκολων καθηκόντων. Έτσι τα επίπεδα του θορύβου στο χειρουργείο επισημαίνουν θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που δρα αρνητικά στην αποτελεσματική εκτέλεση αυτών  των καθηκόντων.

   Τα πιο πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα των Kurmann και συν. 2011 και Beldi και συν. 2009 ενοχοποιούν το θόρυβο στη χειρουργική αίθουσα για την εμφάνιση χειρουργικών λοιμώξεων. Το εύρημα αυτό έχει συσχετιστεί με τη γενικότερη συμπεριφορά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού στο χώρο του χειρουργείου. Ο θόρυβος εντείνει τα επίπεδα άγχους των εργαζομένων και επηρεάζει αρνητικά τη συμπεριφορά και τη συγκέντρωση τους, με αποτέλεσμα τα συχνά και ακούσια λάθη που σχετίζονται με την έκθεση των ασθενών σε λοιμοξιογόνους παράγοντες.

   Στους περιεγχειρητικούς ασθενείς η ηχορύπανση μπορεί να αυξήσει το άγχος πριν από την αναισθησία αλλά και κατά τη διάρκεια του χειρουργείου σε περιπτώσεις που δεν είναι απαραίτητη η βαθιά νάρκωση. Ο προεγχειρητικός ασθενής εκτίθεται στο θόρυβο του διαδρόμου, λόγω έλλειψης προθαλάμου στις χειρουργικές αίθουσες. Έτσι ο θόρυβος του διαδρόμου στα χειρουργεία σε συνδυασμό με τις έντονες συνομιλίες του προσωπικού προκαλεί εκνευρισμό στον αναμένοντα ασθενή προ της εισαγωγής του στη νάρκωση. Στον βαθιά αναισθητοποιημένο ασθενή, δεν είναι γνωστό κατά πόσο επιδρά πάνω του ο θόρυβος  στο χειρουργείο.

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

   Κατά τα τελευταία 30 χρόνια η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν προσφέρει στη νοσηλευτική και ιατρική αμέτρητα νέα εργαλεία και μηχανήματα, τα οποία έχουν διευκολύνει τις χειρουργικές επεμβάσεις, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της παρεχόμενης θεραπείας και φροντίδας των ασθενών. Δυστυχώς όμως αυτή η πρόοδος συνδέεται και με αντίστοιχους θορύβους οι οποίοι προκύπτουν από τη χρήση αυτών των εργαλείων και μηχανημάτων.

   Η αφθονία δραστηριοτήτων στο χειρουργείο έχει σαν αποτέλεσμα η στάθμη του θορύβου που εκπέμπεται από αυτές τις δραστηριότητες να δημιουργεί μια απόσπαση της προσοχής των εργαζομένων στο χειρουργείο, η οποία με τη σειρά της συμβάλλει σε μικρότερο βαθμό επαγρύπνησης και στη δημιουργία λαθών. Επίσης η αυξημένη στάθμη θορύβου μπορεί να επηρεάσει τους εργαζόμενους λόγω των πολλών φυσιολογικών και ψυχολογικών επιπτώσεων στο ανθρώπινο σώμα. Η εργασία στο χειρουργείο είναι δύσκολο έργο όμως όπου ακόμα και η στιγμιαία απώλεια συγκέντρωσης και εγρήγορσης μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες για τον ασθενή.

  Η μείωση του επιπέδου του θορύβου στο χειρουργείο είναι ζωτικής σημασίας, για αύξηση της ικανότητας των εργαζομένων στο χώρο αυτό ώστε να παραμένουν επικεντρωμένοι στην αποτελεσματική φροντίδα του ασθενή και γενικά αύξηση της ικανότητας τους για αποτελεσματική διαχείριση της εργασίας τους.  

    Υπογραμμίζεται η ανάγκη εφαρμογής προγραμμάτων εκπαίδευσης με στόχο την τροποποίηση της συμπεριφοράς του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, που έχουν ως επακόλουθο τη μείωση του επιπέδου θορύβου στο χειρουργείο. Τα προγράμματα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν διαλέξεις και συζητήσεις για την ηχορύπανση και τις επιπτώσεις της τόσο στους ασθενείς όσο και στους ίδιους τους εργαζόμενους, ώστε να περιοριστούν οι συμπεριφορές που μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα θορύβου στο χειρουργείο.

    Όλο το προσωπικό στο χώρο του χειρουργείου πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για τις αρνητικές επιπτώσεις του θορύβου με στόχο την εφαρμογή μέτρων περιορισμού του προβλήματος για ένα περισσότερο ασφαλές περιβάλλον εργασίας και Περιεγχειρητική φροντίδας.

    Ο θόρυβος πρέπει να μειωθεί. Σε πρόσφατες μελέτες αναφέρεται ότι τα παλιά κτίρια είναι πιο θορυβώδη από ότι τα καινούρια. Συνεπώς η συντήρηση των παλαιών κτιρίων και η ηχοακουστική μελέτη στα υπό κατασκευή χειρουργεία είναι απαραίτητα μέτρα για την αποτελεσματική καταπολέμηση του θορύβου στο περιβάλλον του χειρουργείου. Οπόταν μια πιο σύγχρονη προσέγγιση του προβλήματος μπορεί να δώσει λύσεις. Ακόμα και κατά τον σχεδιασμό των χειρουργείων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο θόρυβος. Μέσα από τον εργονομικό σχεδιασμό και από μια σειρά παρεμβάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του χώρου, του εξοπλισμού αλλά και τη συμπεριφορά των εργαζομένων στο χώρο, η λύση για μείωση της έντασης του θορύβου είναι εφικτή.

    Η μείωση των άσκοπων συνομιλιών, έντονων συζητήσεων και η σωστή επιλογή και διαχείριση των εργαλείων και μηχανημάτων, αλλά και η σωστή και έγκαιρη συντήρηση τους μπορούν να συμβάλουν στη σωστή διαμόρφωση του ακουστικού περιβάλλοντος στο χειρουργείο και να περιορίσουν σε ένα βαθμό το θόρυβο. Για παράδειγμα ο εξοπλισμός είναι πιο αθόρυβος όταν κυλά με καλά συντηρημένους και λαδωμένους τροχούς παρά όταν σύρεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη μικρή κοινωνία του χειρουργείου όπου όλες οι δραστηριότητες και τα συναισθήματα φαίνεται να έχουν ένταση, σημαντική πτυχή είναι και η οργάνωση σεμιναρίων διαχείρισης θυμού, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει ηχορύπανση και εμπόδια στη αποτελεσματική λειτουργικότητα των εργαζομένων στο χειρουργείο.

    Η τροποποίηση και υιοθέτηση μιας νέας συμπεριφοράς είναι απλά μέτρα πρόληψης και δεν χρειάζονται ούτε οικονομικές δαπάνες ούτε ειδικό εξοπλισμό.

     Η εγκατάσταση συστημάτων ενδοεπικοινωνίας συμβάλλει σημαντικά στη μείωση του θορύβου λόγων των περιττών κινήσεων του προσωπικού στο χώρο.

    Το προσωπικό του χειρουργείου πρέπει να εκπαιδευτεί στην καταπολέμηση του θορύβου και σε σχέση με τους συναγερμούς των μηχανημάτων να προβαίνει στη σωστή ρύθμιση του ήχου τους. Τα μηχανήματα πρέπει να κλείνουν μετά τη χρήση τους αφού η άσκοπη λειτουργία τους συμβάλλει στο περιττό θόρυβο.

    Οι ασθενείς όταν πρέπει να υποβληθούν σε περιοχική αναισθησία θα πρέπει να ενημερώνονται προεγχειρητικά για το θόρυβο που προέρχεται από τη χρήση των εργαλείων στη χειρουργική αίθουσα ώστε να αποφεύγεται ο αιφνιδιασμός. Η δυνατότητα χρήσης ωτοασπίδων ή να ακούνε χαμηλή και ήρεμη μουσική πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

   Τέλος η διάθεση για προστασία της υγείας των νοσηλευτών και η ανάγκη για προαγωγή του νοσηλευτικού επαγγέλματος αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την ασφαλέστερη εκτέλεση του έργου των νοσηλευτών.

     Τελειώνοντας αξίζει η αναφορά στο άρθρο του JAMES GEARY στο περιοδικό ΤΙΜΕ με τίτλο MAD ABOUT NOISE όπου γράφει το εξής

NOISE POLLUTION

CAN

DAMAGE YOUR HEALTH

AND

SHATTER YOUR PEACE OF MIND.

BUT THERE WAYS TO

TURN IT DOWN AND TUNE IT OUT.